Informacja o prywatności
Strona używa plików Cookies i podobnych technologii, aby zapamiętać Twoje ustawienia, informacje o sposobie korzystania ze strony i analizować zdepersonalizowane dane w celu poprawy wydajności naszej witryny zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookies w Twojej przeglądarce.
Klikając przycisk „Akceptuję”, wyrażasz zgodę na używanie plików cookies.
Ukraina za rządów Janukowicza sprawia wrażenie mocnego przerostu administracji o czym świadczą występujace choćby w nazewnictwie organy rządowe, które zajmują się stanem prawnym krótkofalarstwa Ukraińskiego, oraz organy wykonawcze, takie jak Centrum Częstotliwości, Urząd Nadzoru Łączności Radiowej, czy Liga Amatorska Ukrainy, która tylko z nazwy sprawia wrażenie stoważyszenia.
Wyżej, niekoniecznie w wymienionej kolejności znajdują się urzędy państwowe, kontrolujące poczynania krótkofalowców takie jak : Najwyższa Rada Ukrainy , Państwowy Komitet ds.Łączności Ukrainy, Państwowy Komitet ds.Telekomunikacji i Informacji, Komitet Łączności i Informatyzacji, oraz Państwowy Komitet Łącznikowy.
Na Ukrainie jest około 60 tyś. krótkofalowców na ok.45 mln. mieszkańców. Prefiksy Ukrainy zaczynają się od UR-UZ.
Licencje wydawane są w taki sposób aby w poszczególnych Rejonach wśród grona krótkofalowców znajdowało się kilka osób z dobrym wykształceniem technicznym i krótkofalarskim (zapewne chodzi o agentów wywiadu?...).
Przed przystapieniem do egzaminu na licencję wnioskodawca jest dogłębnie prześwietlany i zdaje "egzamin" wstępny przed komisją kwalifikacyjną. Dopiero po pozytywnej weryfikacji może przystąpić do zdawania egzaminu.
Licencje wydawane są w trzech kategoriach: Kategoria podstawowa, kat. 3 , kat. 2 oraz kategoria pierwsza.
Operator kategorii 1 powinien wiedzieć:
- Podstawowe zasady radiotelefonii i rozchodzenia się fal radiowych, krótkich i VHF);
- Przydział i moce dozwolone dla danej kategorii
- Procedura amatorskiej łączności radiowej;
- Przepisy i rozporządzenia;
- Amatorskie kody, Q i Z,
- Wymogi bezpieczeństwa podczas pracy na urządzeniach nadawczych;
- Konfiguracja i korzystanie z urządzń radiowych;
- Być w stanie prawidłowo wysyłać i odbierać informacje głosowe.
- Teoretyczne i praktyczne podstawy elektryczności i inżynierii radiowej; - Podział fal krótkich i ultrakrótkich.
- Charakterystyka propagacji;
- Angielski na poziomie wystarczającym do odbioru sygnałów niebezpieczeństwa i wołań o pomoc
- schematyczne i teoretyczne zasady budowy urządzeń radiowych,oraz urządzeń pomocniczych ,anten i nadajników;
- Być w stanie prawidłowo posługiwać się kluczem telegraficznym i nadawać oraz odbierać kod Morse'a, czyli mieszany (alfanumeryczny) tekst z prędkością co najmniej 100 znaków na minutę.
Każdy krótkofalowiec ukraiński pod kategorycznym rygorem musi powiadamiać odpowiednie organy o każdej zmianie miejsca zainstalowania stacji. Pomieszczenie w którym znajduje się radiostacja musi być bezwzględnie zabezpieczone(zamykane) przed dostępem osób niepowołanych, w tym domowników.Musi to być odpowiedni pokój lub pomieszczenie osobne.Stacja nie może znajdować się w kuchni , salonie, holu czy korytarzu.
Ten przepis dotyczy w szczególności stacji klubowych na Ukrainie, gdzie stanowisko z radiowymi urządzeniami nadawczymi, musi znajdować się w oddzielnym zamykanym pomieszczeniu które musi być szczególnie zabezpieczone przed dostępem osób trzecich, i może być udostępniane członkom klubu, tylko w obecności operatorów odpowiedzialnych, którzy otrzymują takie upoważnienie od odpowiednich organów państwowych. Jeszcze jedno! Oficialnym językiem jest (był) język Rosyjski, krótkofalowcy nawet w lokalnych łącznościach musieli porozumiewać się w tym języku,obecnie słychać już korespondencje w języku ukraińskim (podobny do słoweńskiego). Tak było do tej pory, co będzie dalej? Ano zobaczymy! Opracowane przez (c.@sp9nsy), na podstawie oryginalnego rozporządzenia Państwowego Komitetu ds. Łączności Ukrainy oraz informacji zaczerpniętych z internetu m/in. z ciekawej strony: Ukrainian Radioportal Informacje nie są ścisłe i mogły pojawić się drobne błędy i nieścisłości przy tłumaczeniu z oryginału.