EmCom (Emergency Communications) jest specjalistyczną grupą krótkofalowców zajmującą się tematyką łączności kryzysowej, czynnie uczestniczącą w życiu społecznym kraju poprzez bezinteresowne niesienie pomocy obywatelom oraz wspieranie działań administracji publicznej w czasie zdarzeń kryzysowych, w zakresie przekazywania informacji z obszarów pozbawionych powszechnej łączności telekomunikacyjnej.

Krótkofalowcy tworzą wśród mieszkańców Rzeczypospolitej Polskiej liczną grupę obywateli posiadających możliwość wzajemnego komunikowania się poprzez posiadane urządzenia nadawczo-odbiorcze. W przypadku wystąpienia nagłego bądź długotrwałego zdarzenia kryzysowego, krótkofalowcy mogą okazać się jedynym środkiem, dzięki któremu najbliższe sąsiedztwo, lokalna społeczność będą w stanie przekazać informacje np. o potrzebie pilnej pomocy medycznej, pożarze czy innej sytuacji, która wymaga interwencji służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy. W takich sytuacjach, krótkofalowcy stanowią alternatywne medium przekazu informacji, w czasie, gdy pozostali obywatele mogą być pozbawieni kontaktu. Krótkofalowcy są w stanie zapewnić łączność nawet wtedy, gdy na skutek zdarzeń kryzysowych uszkodzeniu ulegną komercyjne systemy telekomunikacyjne, takie jak telefonia stacjonarna, komórkowa czy internet.

Podstawowymi zadaniami EmCom są:

• podnoszenie umiejętności krótkofalowców w prowadzeniu łączności kryzysowej poprzez organizowanie cyklicznych ćwiczeń łączności na szczeblu lokalnym, krajowym oraz GlobalSET o zasięgu międzynarodowym,
• organizacja współpracy z organami administracji publicznej na szczeblu lokalnym, w zakresie organizacji rezerwowych sieci łączności,
• zapewnienie przepływu informacji związanych z łącznością kryzysową,
• współpraca z innymi grupami krótkofalarskimi na terenie całego kraju oraz organizacjami innych państw, w zakresie krótkofalarskiej łączności kryzysowej.

Procedury łączności IARU.

Krótkofalarstwo jest jedną ze służb radiokomunikacyjnych ustanowionych przez Międzynarodową Unię Telekomunikacyjną (ITU). We wszystkich służbach radiokomunikacyjnych, przekazywanie informacji ratunkowych ma absolutne pierwszeństwo ponad normalnym prowadzeniem łączności Łączność kryzysowa wymaga skutecznego i bezbłędnego przekazywania wiadomości co w łączności amatorskiej nie zawsze jest regułą. Każdy operator powinien myśleć o tym jak zachowa się podczas sytuacji kryzysowej i być tak przygotowanym jak to tylko możliwe.

Postępowanie w wypadku sytuacji kryzysowej.

• Jeśli usłyszysz na częstotliwości słowa „łączność ratunkowa”, „łączność kryzysowa” (angielskie „emergency”, „welfare-traffic”) albo skrót QUF, przestań nadawać i uważnie słuchaj.
• Jeśli odbierasz przekazywane wiadomości, pozostań na częstotliwości i zapisz wszystko co odbierzesz.
• Nie opuszczaj częstotliwości, dopóki nie masz pewności, że nie możesz pomóc w prowadzeniu łączności i że ktoś inny już pomaga.
• Nie nadawaj, dopóki nie masz pewności, że jesteś w stanie pomóc.
• Stosuj się do instrukcji stacji kontrolującej sieć (jeśli jest taka stacja). Łączność jest zwykle kontrolowana przez stację pracującą z rejonu objętego sytuacją kryzysową lub przez stację przez nią wyznaczoną.
• Nie przedłużaj niepotrzebnie łączności, nie nadawaj zbędnych informacji.
• W przypadku zakłóceń od innych stacji, stacja kontrolująca sieć lub inna wyznaczona stacja powinna użyć słów „łączność ratunkowa”, „łączność kryzysowa” (angielskie „emergency”, „welfare-traffic”) lub skrótu QUF, zwracając uwagę przeszkadzającej stacji.

Zapisuj odbierane informacje według następującego systemu:

• Kiedy? (data, czas).
• Gdzie? (miejsce wystąpienia sytuacji kryzysowej).
• Co? (co się stało, co trzeba zrobić).
• Jak? (jak można pomóc).
• Kto (kto jest w stanie pomóc).

Ogranicz się tylko do przekazywania informacji.

Amatorska łączność radiowa może być ostatnią działającą możliwością komunikacji podczas sytuacji kryzysowej. Pozostaw doradzanie i planowanie działań służbom i osobom odpowiedzialnym za udzielanie pomocy. Ogranicz się do samej komunikacji.

Format wiadomości.

Nawiąż kontakt ze służbami i osobami zaangażowanymi w sytuację kryzysową lub akcję niesienia pomocy i pomóż poprzez przekazywanie wiadomości. Komunikacja jest najbardziej wydajna gdy wiadomość zostaje zapisana u odbiorcy w identycznej formie jak została wysłana przez nadawcę. Wiadomości do nadania powinny być zapisane w formie telegramu, posiadać odpowiedni adres odbiorcy i być odpowiednio podpisane.

Preambuły wiadomości.

Stacja która wprowadza wiadomość do przekazania w sieci radioamatorskiej tworzy dla niej preambułę składającą się z następujących informacji w odpowiedniej kolejności:

• Numer
• Ważność
• Znak stacji nadającej wiadomość
• Numer kontrolny (ilość wyrazów w wiadomości)
• Miejsce nadania
• Czas
• Data

Numer to kolejny numer nadawanej wiadomości.
Znak stacji nadającej wiadomość jest to znak stacji która pierwsza wysłała wiadomość w eter.
Numer kontrolny to ilość wyrazów w treści wiadomości (nie liczymy wyrazów w adresie i podpisie nadawcy).
Miejsce nadania to miejsce (miejscowość, dzielnica itp.) z którego nadawca wysyła wiadomość.
Data i czas określają czas utworzenia (nie przekazania lub nadania) wiadomości.

Ważność wiadomości określa się jako:

• e – awaryjna (ang. emergency)
• p – priorytetowa (ang. priority)
• r – zwykła (ang. routine)

Skróty kodu Q używane w łącznościach kryzysowych (telegraficznych i emisjami cyfrowymi).

• QTV Czy mam pilnować dla ciebie częstotliwości … kHz (od godziny … do …)? lub Pilnuj dla mnie częstotliwości … kHz (od godziny … do …)
• QTX będziesz w pogotowiu do dalszej łączności ze mną aż do odwołania? (do godziny …) lub Będę w pogotowiu do dalszej łączności aż do odwołania (do godziny …)
• QUA Czy masz wiadomości od … ? Mam wiadomości od …
• QUF Czy odebrałeś komunikat alarmowy nadany przez …? lub Odebrałem komunikat alarmowy nadany przez …
• QUM Czy mogę podjąć normalną pracę? Podejmuję normalną pracę
• QRR Czy możesz pracować automatycznie? lub Jestem gotowy do pracy automatycznej